Van Bliksem naar Boyke… Dagboek van een angsthaas (deel 6)

Onze angsthaas Bliksem is op maandag 12 augustus verhuisd van het asiel naar een pleeggezin. De kleine man zat op dat moment al ruim 8 maanden in het asiel en bleef – ondanks onze inspanningen – erg bang voor mensen. In het asiel zijn onze mogelijkheden beperkt en om zijn plaatsingskansen te vergroten bood Eveline aan om Bliksem bij haar thuis te onderwerpen aan een intensieve socialisatiecursus. ;-) Dat aanbod hebben we met twee handen aangegrepen! Pleegmama Eveline houdt een dagboek bij van de ontwikkelingen van Bliksem, die ze inmiddels liefkozend Boyke heeft genoemd. 

Het dagboek van Bliksem is geschreven door Eveline, door de ogen van Bliksem.

Links: Boyke in het asiel. Rechts: Boyke een maand of twee later bij Eveline. Need we say more? Wat een verschil hè! (Als je op de foto klikt, krijg je een groter exemplaar te zien... nog mooier!)

Dag 37 – dinsdag 17 september

Afgelopen nacht was ik flink uitgelaten en het vrouwtje vond het helemaal geweldig. Mijn dekentje lag zomaar ergens in de kamer en mijn nieuwe speeltje waar mijn brokjes in liggen, lag ook plat op de grond. Nou ja, nou moet ik wel zeggen dat dat torentje ook niet erg stevig staat en zeker niet als je er een beetje wild mee omgaat, zoals ik gedaan heb. Of ben ik zo'n sterke Boy en ken ik mijn eigen kracht niet? Ik vind de speeltjes ook steeds leuker. De veer waarmee ik in het begin geaaid werd, is nu een speeltje waar ik graag achteraan ga. Het gaat snel heen en weer en op en neer en nu is het spannend om het te pakken te krijgen. En het lukt me steeds weer, zoals jullie vorige week al op de foto hebben kunnen zien.

Dag 38 - woensdag

Elke dag word ik verwend en geaaid en als het vrouwtje even stopt… dan kroel ik met de krabpaal! Dan ziet ze dat ik nog meer wil. Slim hè. Dat vindt ze leuk. Sexy paaldanser noemt ze me dan. Hahaha. Wat een verschil hè met een paar weken geleden. Het lijkt zoooo ver weg dat ik nog in het asiel zat. Maar het is pas een dikke 5 weken geleden en het vrouwtje zegt dat dat helemaal niet lang is. Hmm, daar moet ik even over nadenken hoor.

Ik kijk naar buiten en zie ineens iets voor mijn pootjes bewegen. Ik kijk en voel met mijn pootje… Wat zou dat nu toch zijn? "Een klein spinnetje Boyke" zegt het vrouwtje "die doet niks". Ja, ja. Ze kan me nog meer vertellen… Die doet niks… Ik zal toch maar voorzichtig zijn. Stel je voor dat het spinnetje ineens op me af springt… duh… en dat ik dan zo erg schrik dat ik op de grond val… of dat ie zo ineens in mijn oor springt… En dan? Zo'n ding krijgen we daar toch nooit meer uit!? Ik kijk nog eens een keer en… Poeh, gelukkig, het kleine ding kruipt ergens onder. Nu kan mij niets meer gebeuren.

Alsof er nog niet genoeg veranderd is in mijn kamer… De krabpaal gaat eruit! Oei, ow nee, niet mijn schuilplekje weg hè? Nee, er komt een andere voor in de plaats. Hmmm, een beetje een zielig ding als je het mij vraagt. Eerst had ik er een met 3 poten en deze heeft maar 1 poot. Ik kijk het vrouwtje aan en net als ik flink wil gaan protesteren begrijp ik ineens waarom ze dit gedaan heeft. "Nou Boyke, vind je dit niet fijner?" vraagt ze. "Nu kan ik je beter zien en gemakkelijker aaien". Ja, zo had ik het nog niet bekeken, maar ze heeft wel gelijk. Wat een slimpie zeg! :-)

De nieuwe krabpaal bevalt Boyke wel! :-)

Dag 39 - donderdag

Vrouwtje, ik ben dolblij met de krabpaal! Ik voel me lekker op mijn gemak. Nou hoef ik niet meer te loeren of dat er misschien een hand onverwachts achter een paal vandaan komt – da's best eng hoor - en bovenop is niet te hoog, zodat ik toch nog dicht bij je ben en we lekker samen ontspannen tv kunnen kijken. Gouwe zet vrouwtje!

Dag 40 - vrijdag

Ik heb wel een dag honger geleden man. Jemig. Weet je nog dat nieuwe speel-eet torentje dat omgevallen was? Nou durf ik dus niet meer zo hard met mijn pootje te duwen. Ben bang dat het weer omvalt. Maar als je niet met je pootje in die gaatjes gaat, dan vallen er geen brokjes naar beneden… Dus vrouwtje deed het voor met haar hand. Zo moet je dat doen Boyke, zegt ze. Gelukkig vallen er een paar brokjes naar beneden. Nou hoef ik het niet te doen! Haha Maar ik zal het toch moeten leren… Ik moet toch eten? En vrouwtje komt waarschijnlijk niet tig keer op een dag met haar hand tegen mijn torentje duwen… Hmm, nee, ik denk het niet hè. En tis ook wel een grappig ding… Je speelt ermee en dan word je nog beloond ook! Goed geregeld.

Dag 41 - zaterdag

Een rustige dag vandaag. Geen veranderingen. Nee, vandaag heb ik weinig te melden. Maar geen nieuws is goed nieuws hoor.

Dag 42 - zondag

Je zou verwachten dat ik weer een geweldige luie zondag zou hebben. Nou, niets is minder waar… Het begint heel goed. Het vrouwtje doet haar dagelijkse dingen in mijn kamer, de vloer, mijn toiletje, schoon water. En als dat allemaal gebeurd is, komt ze bij me zitten met haar ontbijtje en een schaaltje lekker zacht eten voor mij. Als ze klaar is met eten begint ze me te knuffelen. Ik vind het zo heerlijk dat ik in een super-relaxte houding ga liggen… Dus het vrouwtje denkt natuurlijk weer 'hier wil ik een foto van knippen, zodat iedereen kan meegenieten'. Daar gaan we weer… Ik heb het nog zo gezegd vorige week! Ze pakt dat ding en ik raak helemaal in paniek. Word heel onrustig, loop door de kamer om me ergens te kunnen verstoppen. Ik kijk het vrouwtje aan en slaak een kreet van angst. Help, help! We begrijpen allebei niet wat me overkomt. Het vrouwtje heeft zo'n medelijden met me dat er zelfs druppeltjes water uit haar ogen komen… "Oh Boyke" zegt ze "wat is er toch met je gebeurd?" Ze kan me niet troosten en laat me alleen om tot rust te komen. Als ze even later terugkomt, begin ik wel even te blazen… Maar als ze gaat zitten en haar schrijfboek op haar schoot legt, word ik weer rustig en ga dicht in haar buurt liggen…

Dag 43 - maandag 23 september

Ik lig nog een beetje gespannen te wachten op het vrouwtje. Heel langzaam ontdooi ik. Ik sluit mijn ogen totdat ik nog door een spleetje kan zien wat er gebeurt. Gelukkig niks. Lekker rustig dus. Ik sluit mijn ogen helemaal. Dan staat vrouwtje op en komt met het krabbertje naar me toe. Ze wil me voorzichtig benaderen en niet meteen met haar hand op me afkomen. Na dat drama van gisteren… Pfff. Maar ik laat haar merken dat ik me helemaal op mijn gemak voel. En dat ik dat gedoe van gisteren vergeten ben. Ze mag me weer met haar hand aaien, al blijf ik wel een beetje op mijn hoede. Ik ga liggen en begin mijn vacht te verzorgen. Ja, ook ik heb elke dag een wasbeurt nodig. Om er goed en gezond uit te zien. Als ik klaar ben met mijn verzorging, ga ik languit op de vensterbank liggen en geniet van de warme zon op mijn lichaam. Ja hoor, he is back… de ontspannen Boyke.

Dikke knuf van mij en de groetjes van mijn vrouwtje!

Van Bliksem naar Boyke… Dagboek van een angsthaas (deel 5)

Onze angsthaas Bliksem is op maandag 12 augustus verhuisd van het asiel naar een pleeggezin. De kleine man zat op dat moment al ruim 8 maanden in het asiel en bleef – ondanks onze inspanningen – erg bang voor mensen. In het asiel zijn onze mogelijkheden beperkt en om zijn plaatsingskansen te vergroten bood Eveline aan om Bliksem bij haar thuis te onderwerpen aan een intensieve socialisatiecursus. ;-) Dat aanbod hebben we met twee handen aangegrepen! Pleegmama Eveline houdt een dagboek bij van de ontwikkelingen van Bliksem, die ze inmiddels liefkozend Boyke heeft genoemd. 

Het dagboek van Bliksem is geschreven door Eveline, door de ogen van Bliksem.

Eveline en Boyke hebben een weekje vrij genomen. Even een paar dagen zonder pottenkijkers. Of meelezers. ;-) We pakken de draad weer op bij woensdag 11 september.

Nou vooruit dan... één foto uit de 'vrije week'. :-) Boyke op zaterdag 7 september. Hij laat zich zonder mopperen over zijn rug aaien!

Dag 31 - woensdag 11 september

Oei, ik heb last van mijn ochtendhumeur. Ja, wat wil je ook… ik ben een nachtdier… En dan is half 8 s' morgens veeeeel te vroeg om kunstjes te doen waarvoor je heel wakker moet zijn. De hele dag zat ik niet lekker in mijn vel. Ik werd ook steeds afgeleid door vogeltjes die voorbij vlogen en dartelende vlinders en zelfs een spinnetje dat zich langzaam naar beneden liet glijden. Op zich wel hele leuke en zelfs hele mooie diertjes die ik zag, maar toch… nee ik voelde me nog steeds niet op mijn gemak. Vrouwtje merkte het ook, want ik stond steeds in de aanvalshouding. Klaar om haar een flinke tik te geven.

En dan staat ze toch weer voor mijn neus en wil ze een foto van me knippen. Maar dat gaat zomaar niet. Dus ik blaas. Waarom weet ik ook niet, maar ik vind het maar niks. Als ik iets leuks doe, moet ik meteen op de foto. Vrouwtje is dan zo trots op me, wil de mooie momentjes voor altijd vastleggen. En aan iedereen laten zien. Dat zegt ze tegen me. Ja hallo. Aan iedereen? Nee, dan wachten we toch nog maar even met knippen hoor. Ze weet toch dat ik nog een beetje bang ben voor dat zwarte geval. En dan trek ik altijd zo'n raar hoofd... Ik wil niet dat iedereen me zo ziet hoor. Ze wacht nog maar even, totdat ik er zelf aan toe ben. Dan kan ze ook een echt mooie foto van me maken. Want ik wil er natuurlijk wel goed uitzien als jullie me bekijken. Ik ben een beetje ijdel, maar dat mag toch wel?

Boyke geniet van het samen spelen! Hij komt echt steeds meer los. Gelukkig lukt het Eveline stiekem toch wel om nog wat mooie plaatjes te schieten voor ons. :-)

Dag 32 - donderdag

Vannacht wilde ik kijken wat het vrouwtje allemaal opgeschreven had. Ik was wel nieuwsgierig. En ze moet geen rare dingen over me vertellen natuurlijk. Maar omdat ik geen handen heb net als jullie, ging het niet helemaal goed. Alles lag op de grond. Oei, oei en nu? Ik wist niet hoe ik het allemaal weer op zijn plaats moet krijgen. Dus besloot ik het maar te laten liggen en te wachten hoe het vrouwtje zou reageren. Ik ben rustig op mijn troon gaan liggen wachten.

Het is ochtend, de deur gaat open, daar komt ze… Ik ben benieuwd… Maar het enige dat ze zegt is: "Goeie morgen Boyke. Oh Boyke, wat grappig, heb je weer iets nieuws ontdekt? Goed van jou hoor! Maar als je wil weten wat ik opgeschreven heb, zal ik het wel voorlezen hoor." Wat een wereldvrouwtje heb ik toch hè! :-)

Dag 33 - vrijdag

Het vrouwtje wil steeds foto's maken, maar op de een of andere manier werkt dat bij mij niet zo goed. Want als dat ding tevoorschijn komt, begin ik meteen te blazen. Vraag me niet waarom, maar ik vind het gewoon een raar en eng ding. En dan dat geklik en af en toe komt er zelfs ineens een hele felle lichtflits uit! Dan schrik ik me het laplazarus man. Vrouwtje zegt steeds dat ik niet zo raar moet doen en dat het ding me niet zal opeten… Nou dat weet ik zo net nog niet hoor... Hmm, het zal wel even duren voordat ik er vertrouwen in heb… En dan mag ze foto's maken zoveel ze maar wil!

Hoewel ik weet dat het heel fijn is om met haar hand geaaid te worden, geef ik haar toch een paar flinke tikken op haar hand. Nou, dan niet Boyke, zegt ze. Zullen we het dan met een speeltje proberen? Ach, daar heb ik ook geen zin in. Ik ga lekker luieren in de zon, misschien straks. Maar ook later op de dag heb ik nog steeds geen zin. Dus we wachten wel af wat morgen brengt.

Persoonlijk mijn absoluut favoriete foto tot nu toe! Wat ziet hij er heerlijk ontspannen en gelukkig uit...

Dag 34 - zaterdag

Soms is het net alsof ik weer helemaal opnieuw moet beginnen. Begrijpen doe ik het niet. Vandaag ook weer. Ik heb veel naar het vrouwtje geblazen. En toen ging het ineens weer goed. Was ik rustig en blij toen het vrouwtje dicht bij me kwam zitten. Gezellig, zo samen. Maar wat krijgen we nou? Ik loop over de vensterbank en ga naar mijn schuilplaats. Ik trek me weer terug. Wat ben ik toch een rare hè, ik weet ook niet waarom... Vrouwtje staat op en verlaat de kamer. Shit. Dan komt ze weer terug en gaat weer zitten. Ik ren snel de vensterbank op en ga - vreemd genoeg - heel dicht bij haar liggen terwijl ze aan het schrijven is. Ben ineens heel ontspannen, eet van het lekkere hapje dat ze voor me neergezet heeft, strek me daarna heerlijk uit en ga naar mijn bedje. Het vrouwtje snapt hier niks van en ik al helemaal niet… Ik lijk wel een knipperlicht zegt het vrouwtje. Van groen, naar oranje, naar rood, naar groen, naar oranje, enzovoort. Ik heb geen flauw idee wat ze daarmee bedoelt. Ik ben altijd rood hoor! Maar goed, ik ga wél lekker ontspannen de nacht in. Welterusten allemaal!

Van rood naar groen in slechts enkele minuten tijd... :-) Het is dus ook vaak omgekeerd. 

Dag 35 - zondag

Goeiemorgen allemaal! Ik voel me geweldig vandaag! Rustig en ontspannen lig ik te wachten wat de dag zal brengen. Heel stoer loop ik naar de plek waar ik heel dicht bij het vrouwtje kan zijn. Ik lig lekker languit te genieten van de zon. Dit heb ik nog niet meegemaakt… zo'n heerlijke rust in mijn lichaam... Ik kan niet uitleggen hoe het voelt; alsof ik zweef en alle spanning uit mijn lijf vloeit. Vrouwtje laat me lekker rustig mijn gang gaan. Alles wat ze zegt is: "Lekker genieten Boyke, dit heb je verdiend." Echt een heeeeerlijke dag vandaag. :-)

Dag 36 - maandag

Geeuw, even uitrekken hoor. Een nieuwe week begint weer, dus word ik vroeg wakker gemaakt. Niets voor mij zo vroeg… Ik blaas, ik brom en blaas nog eens. Nee, kom straks maar terug, want ik heb nu nergens zin in. 's Middags is er niet veel veranderd. Het vrouwtje komt en gaat maar weer. Soms voel ik me daar wel heel rottig onder hoor. Ze doet zo haar best voor me… Waarom doe ik toch zo raar? Maar ze reageert nooit vervelend als ik lelijk tegen haar doe. Nooit. Ik denk dat ze me echt goed begrijpt… misschien wel beter dan ik mezelf begrijp.

Spannend... weer iets nieuws voor de kleine Boyke! Hoe zal hij daarop reageren?

Vanavond ben ik weer een andere Boyke. Gelukkig! Misschien omdat ik weer iets leuks op mijn kamer gekregen heb? Spannend!! Nou ja… Ik weet eigenlijk nog niet of het echt iets leuks is. Maar het ziet er wel grappig en interessant uit. Ik ga vannacht wel kijken en ruiken wat het is. Want je weet, ik ben een nachtdier en 's nachts slapen de meeste mensen en dan word ik niet gestoord als ik op ontdekkingsreis ga. Ooooh, vergeet ik het bijna te vertellen! Het grote nieuws!! Als het vrouwtje mij aait, dan trilt er iets in mijn keeltje en dat maakt geluid. Dat gaat van prrrrrr prrrrrrr. Een hele nieuwe ervaring voor mij!! En het vrouwtje vindt het geweldig goed van me. Eerlijk gezegd hoef ik er niks voor te doen, het gaat vanzelf, maar ik vind het wel leuk dat ze zo blij is. Het gebeurt wel alleen als ik iets heeeel lekker vind. Ik vind het ook zo geweldig fijn als het vrouwtje in mijn buurt is. Ze is rustig en dan voel ik me op mijn gemak. Dat ziet ze ook, want dan sluit ik mijn ogen en begin te wiebelen alsof ik zo omval en in slaap val. Lieve luilak, noemt ze me dan. En dan klinkt ze altijd heel erg lief. Mijn lieve, lieve vrouwtje…

Van Bliksem naar Boyke… Dagboek van een angsthaas (deel 4)

Onze angsthaas Bliksem is op maandag 12 augustus verhuisd van het asiel naar een pleeggezin. De kleine man zat op dat moment al ruim 8 maanden in het asiel en bleef – ondanks onze inspanningen – erg bang voor mensen. In het asiel zijn onze mogelijkheden beperkt en om zijn plaatsingskansen te vergroten bood Eveline aan om Bliksem bij haar thuis te onderwerpen aan een intensieve socialisatiecursus. ;-) Dat aanbod hebben we met twee handen aangegrepen! Pleegmama Eveline houdt een dagboek bij van de ontwikkelingen van Bliksem, die ze inmiddels liefkozend Boyke heeft genoemd. 

Het dagboek van Bliksem is geschreven door Eveline, door de ogen van Bliksem.

Dag 17 - woensdag 28 augustus

Oh, het wordt steeds spannender… Vrouwtjes hand komt steeds dichterbij. Ik geef steeds tikken, maar ze reageert niet. Dus wat doe ik? Ik kom dichterbij en snuffel aan haar hand! Nou niks mis mee. :-) Soms is het wel grappig, als ik haar een tik geef, blijf ik weleens met 1 nageltje in haar dunne vel vastzitten. Maar dat vindt ze niet erg, want ze weet dat ik niet doortrek en mijn nageltje intrek. Ik ben echt wel voorzichtig met mijn vrouwtje hoor…

Dag 18 - donderdag

Ze heeft weer iets verzonnen... Op het krabbertje ligt een stukje kaas. Daar laat ze me aan ruiken. Het ziet er heel lekker uit, dus ik lik eraan. Mmmmm, smaakt écht lekker! En nu komt het… ze aait met een paar vingers over mijn bolletje!! Dat vond ik fijn, totdat ik haar hand zag. Ik schrok en gaf haar een tik, maar dan anders dan anders. Ze voelde dat ik er nog niet aan toe was en stopte met alles. Kijk, daarom waardeer ik mijn vrouwtje zo. Ik mag zelf het tempo aangeven…

Dag 19 – vrijdag

Geen dag is hetzelfde. Dus ook deze dag niet. Ik was ontzettend chagrijnig. Ik ging al flink tekeer voordat het vrouwtje binnen was. Ze kon me ook niet verleiden met kaas en zeker niet met haar hand. Daar gaf ik flinke tikken op en deze keer wel met mijn nagels. Zo heeft iedereen weleens een slechte dag. Vrouwtje heeft er alle begrip voor en gaat haar broodje eten en haar koffie rustig drinken en daarna laat ze me met rust. 's Middags was mijn bui weer over en toen ze me zag liggen in een dromerige houding liet ze me lekker slapen.

Dag 20 - zaterdag

Een heerlijke rustige dag vandaag. Ik hoef helemaal niks, kon vanmorgen lekker uitslapen en mag de hele dag lekker luieren. Het heeft me goed gedaan. Ik ben nog nooit zo ontspannen geweest. Vouwtje heeft uren bij mij gezeten en zag hoe relaxed ik was. Het maakte haar gelukkig zei ze.

Dag 21 - zondag

Na zo'n dag als gisteren, kan ik er weer tegenaan. Weer een stukje verleden achter me gelaten. Ik krijg een kommetje met iets heerlijks voorgeschoteld, maar zoals je op de foto ziet ben ik nog een beetje verlegen…

Maar de verleiding is zó groot en mijn angst is toch al een eind verdwenen… Ik stap er gewoon op af. Ik doe het gewoon en kijk…!! Ik geniet van het eten en jullie mogen genieten van de foto's die vrouwtje hier van heeft gemaakt. Daar hoef ik verder niets over te vertellen en met mijn mond vol gaat dat ook niet. ;-) En intussen geniet ik trouwens ook van het contact met het vrouwtje!!

En als je buikje vol is, ga je toch een lekker dutje doen? Dat doe ik dus ook. Tot morgen! 

Dag 22 - maandag

Vrouwtje zei vanmorgen tegen me: Boyke vandaag heb ik het heel erg druk, dus je moet het even met minder aandacht doen. Ja ja, druk druk, mensen hebben het altijd druk en als je ze vraagt 'wat heb je de hele dag gedaan?', moeten ze diep nadenken… Wat heb ik gedaan? Ik vind het niet erg, want ik doe lekker mijn eigen ding. Spelen met mijn speeltjes, krabpaal op en af en naar buiten kijken hoe mijn soortgenootjes daar aan het luieren zijn. Heerlijk! Nou ik kom mijn dag wel door hoor.

Dag 23 - dinsdag

Een geweldige vooruitgang vandaag! Ik ga zelfs naar vrouwtje toe om geaaid te worden!! Hoe vinden jullie dat? Ik laat het zelfs toe dat ze over mijn rug aait. Is dat niet geweldig? Ik zal jullie vertellen hoe dat komt. Vrouwtje kwam binnen en had weer een schaaltje met wat lekkers. Boyke, zei ze, nu moet je er wel iets voor doen jongen. Goh, eerst krijg ik het zo en nu moet ik er ineens iets voor doen!? Nou ja, omdat ik toch wel heel erg dol ben op dat lekkere hapje, wil ik er wel iets voor doen. Dus ik loop naar vrouwtje toe en ze begint me te aaien. Eerst met het krabbertje en toen met haar hand… Zo over mijn rug! En ik vond me dat toch lekker!! Maar niet al te lang, want ik wil dat lekkere hapje. :-)

Willen jullie nog een mooie foto van een knappe knul zien? Komt ie…